Sinbad deitzen zidan. Francisco Veloso Castro. 
Aitonak gauza arraroak egiten ditu. Dena ahazten du. Jende guztiari aldatzen dio izena. Baita bere bilobari ere. Paulo du bilobak izena, baina aitonarentzat Sinbad Marinela da.
Etxeko besaulkiak itsasontziak dira, eta piratek leku guztietatik inguratzen gaituzte. Eta noranahi begiratzen duzula ere, filibusteroak ageri dira. Helduek, beren helduen begiradarekin, ezin dute ezer ulertu. Baina Paulok bai, Paulok ulertzen du aitona. Haurra delako, eta haur baten begirada duelako. Bera da aitona ulertzen duen bakarra. Bera da, gauzak itsusi jartzen direnean, nola jokatu behar den dakien bakarra. Paulo, edo Sinbad marinela, berdin dio, aitonaren gaixotasunaren aurka borrokatuko da, eta helduen aurka, eta, batez ere, egoismoaren aurka.