tantak lodi biltzen zirenean sabaian kobazulo itxura hartzen zuen amonaren sukaldeak denborak banaka jausiaraziko zituela uste izaten nuen estalagmitak sortuko zirela hantxe bertan familia osoa bazkaltzera biltzen ginen mahaiaren ondoan nire burmuin gatzatu gabeak argitu ezin zuen sakoneko misterio bat bazuen: zerk izutzen zituen horma haiek zer larritasun klasek jartzen zuen izerditan jaio aurreko nire urratsak gordetzen zituen etxea egun fi sika domestikoaren azalpen errazetara errenditzen naiz: baxera behetik gora lehortzen zen azuleju bat gero beste bat mailaz maila egiten zuen gora hezetasunak egun hormetan margotuta bisonterik ez egun uharte urrunen itzalak egun lurrari jositako pertsona bat ikusten dut sabaitik datozen tantei itzuri ezinda