Hogeigarren mendeam Gipuzkoak mendi ingurunetik kalera egin zuen. Industriaren hazkunde azkarrak erakarrita, baserritar askok kalerako bidea hartu zuen. Gaur egun, Gipuzkoa kaletarra da. Zorionez, lantegi industrialak lurraldean oso barreiatuta zeiden eta menditik kalerako emaria lurraldeko herrietara bideratu zen nagusiki, hirietaraino bereziki iritsi gabe. Eta horrela, Gipuzkoak lurralde orekari eusten dio neurri ezohiko batean. Onuren artean bat: udalerri eta eskualde gipuzkoarrek gaitasun nabarmena dute auto-antolaketarako; nortasun handia ekimenerako. Beste onura bat: udalerri eta eskualde gipuzkoarrek oso urbil daukagu naturta. Edonon bizi garela ere, nahikoa dugu oinez hamar minutu egitea asfaltoa atzean uzteko. Hala ere, kaletartzeak izan du ondorio ez hain onik. Nahiz herri txikian bizi, kalean ahuldu egiten da naturaren pertzepzioa. Asfalto gainean mugitzen gara gehienbat, eraikin artean eta horrek, denboraren joanean, natura ezkutatu egiten digu, bertan eduki arren ez dugu ikusten. Eta Gipuzkoan natura indartsu dago, nahikoa da edozein kaletik 200 metro igotzea baso bikainak, zelai ederrak eta tontor ikusgarriak aurkitzeko.