Narrazio honetan sei orduko bidaia bat kontatzen zaigu, kartzelan lau urte egon ondoren hogeita hamazazpi urteko
emakume batek egiten duena Bartzelonatik jaioterriraino, Bilboraino. Irene da bere izena, erakargarri ikusten du bere
gorputza oraindik geltokiko kristalean, ilea motz-motza, antezko txaketa hiesaren kontrako laxo gorriarekin eta
panty beltzak daramatza. Erretzea atsegin du edo beharrezko zaio. Partaide izan den organizazio armatua uztea erabaki
du. Guztien iritzien aurka utzi du Irenek espetxea ere, eta bakardade izugarria du Bilbon bere zain.
Pentsamenduz eta gorabeheraz betetako sei orduko autobus bidaia honetan, Bernardo Atxagak hitzen edertasuna
sinpletzen digu eta pertsonaia nagusiaren benetako aurpegia erakusten digu, espetxean egon den emakume
batena, maitasunagatik sufritu duena, eta, eragozpen guztiak gorabehera, bere bakardadeari aurre egin behar diona.
«Mundu errukigabeki etsai batean gizabanakoaren askatasunari egiten zaion kantua da Atxagarena». Santos
Sanz Villanueva, El Mundo.
«Kontakizunaren zehaztasunak eta jakituriak eramaten gaituzte gauza gehiago jakin nahi izatera paregabeko
pertsonaia honi buruz. Beti irakurri daiteke berriz, hala ere». New Statesman.
«Atxagak Gizona bere bakardadean bikain haren arrastoari jarraitzen dio Ireneren historia honekin, eta
emaitza, akaso, hobea ere bada. Irakurri liburu hau». Time Out.
«Nobela hau partez da thriller bat, partez meditazio bat. Atxagak hori dena transmititzen du ekonomiaz eta
originaltasunez». Daily Telegraph.