Behin batean, aspaldi, fantasma bat ikusi nuen. Eta gero, handik lau urtera, beste bat. Lehenengo fantasma maitekorra zen, eta usain onekoa. Nardo-usaina zuen. Beatriz Obregónen espiritua zen. Berari esker aurkitu nituen Xivaren Malkoak, hirurogeita hamar urtez galduta egondako lepoko zoragarri bat. Bigarrena ez zen izan maitagarria, inondik inora. Beldurra eragiten zuen eta usaina… kiratsa zen, izatez. Topaldi eskasa izan nuen harekin Kraken Etxean, Zirkulu Gorriminaren —denbora bezain antzinako sekta baten— berri izan eta laster. 1973ko udan izan zen hori, nire osaba-izeba eta lehengusinen etxean, Obregóndarren Villa Candelarian egon eta lau urtera. HORRELA HASTEN DA XIVAREN MALKOAK NOBELAREN JARRAIPENA LILURATU EGINGO ZAITU!